martes, 12 de octubre de 2010
Ya sabes...
Que si, que tengo esto mas abandonado que.... que a ti :)
Sabes que no, hablamos casi todos los puñeteros dias, y eso te gusta ;)
Me gustaría poder decir una palabra, si.... me gustaría poder decir alto y claro una palabra en concreto, esa palabra que tan poquito te gusta, y que tantas veces me gustaría decirte...
No se como explicarte lo mucho que necesito que estes alrededor mia, y no sabes lo mucho que me alegra la idea de que estemos en la misma ciudad.... es realmente extraño...nunca pensé, que hace un par de años tendría tanta dependencia psicológica-sentimental de ti, burra. Dejo que te marches unos meses...solo por una parte positiva, que tu regreso, será legendario :)
No mucho más que decirte por aquí, socapulla. Pero que sepas, que acabaré rindiendome y un dia te diré mil veces esa palabra, porque te la ganas y mucho. Te ahogas con un simple abrazo mio pero luego eres mas grande que yo, enorme. Eres enorme. no puedo más: gracias. mil millones de gracias, por.... tragar amargos momentos, por tener tus particularidades, como ser pesada por ejemplo :D se te da muy bien, y me acaba gustando. No puede considerarse esto una dedicatoria... porque es poco para ti. para las personas tan grances todas las "tallas" son pocas, como la de mi gratitud.
te dedico esta canción, para joderte finalmente un poquito más.
"Enorme"
lunes, 21 de junio de 2010
Hola. Si, disculpe. ¿Me permite elegir?
miércoles, 2 de junio de 2010
Mala racha??
Es realmente increible la cantidad de veces que una persona puede tener mala suerte en poco tiempo. En serio, es realmente acojonante.
En varios pares de meses, he tenido algun momento bueno, no hay que negarlo, es mas, ha habido semanas buenas. Pero todo se reduce a que con el tiempo, ha sido la causa de una cadena continua de errores.
Como es posible tener tanta mala jodida suerte?? no se llama mala suerte, con tantas malas coincidencias, se convierte en cotidiano. Cometo errores porque quiero, y digo porque quiero, xq tendria que estar obligado a pensar, en que lo futuro, y que mis planes, van a salir simepre por la direccion equivocada. Asique tener esperanza y arriesgar, significa cometerlos porque me da la gana.
Ya no puedo tener esperanza, porque sé que va a salir mal. Es como jugar a la loteria sin comprarla.
Menuda jodienda.
Deseo dejar de perder cosas y personas...pero sobretodo, TIEMPO.
(suerte)
domingo, 9 de mayo de 2010
De mi un pandero
me deuele la cabeza y estoy harto de tener ganas de abofetearme.
la autodecepción es de los peores sentimientos.
terminaré con esta preciosa cancion con la que me siento en parte identificado.
saludos
domingo, 21 de marzo de 2010
apetéceme fumar
me apetece fumarme un porro de tiempo,
de horas, dias, y meses enteros,
me apetece pasar en una noche los proximos meses,
son esos meses que ves borrosos, sin que creas que haberá
algo de proveito,
fumarme un porrazo de meses, sentado en algun mirador,
en pleno verano
alli en el nautico.
disfrutando da agrable sensacion que só da unha noite de verán.
fumarme; viendo pasar los dias desprendidos polo humo que desprende
ese peta de tiempo, me apetece quemar el tiempo, si, iso que sempre está
valorado en ouro, apeteceme ser como un trillonario que quema billetes
de cartos vendo simplementeos colores que desprende o fuego quemando
a tinta, pero quemando tempo, mirando sentado
fixamente evaporandose en fume os momentos. apeteceme chegar a
un tempo que a min me guste.
pero que ostia estou dicindo??
apeteceme ser o meu puto amo, non só o amo das miñas decisións, se non o
amo da miña FELICIDADE.
si, si si. gústame como soa iso, "amo da miña felicidade". Quero decidir cando
e porqué son ou non son feliz.
por que non?
quen o prohibe? quen dictamina o que che debe facer feliz?
cando estas rodeado de auga como unha peninsula (si, península porque algún
se salva), pero de xente (amigos,familia, "amor") que che perxudican,
que traicionan o teu valor humano. que fas cando a xente que che rodea non
comparte nin respeta a túa filosofia de vida?
que fago cando a xente que vou querendo e que deixo pasar o meu recuncho
de xente, fódenche sendoun puto neno pequeno e vulnerable?
que podo facer máis que ser feliz coas cousas que a min me saen da punta do
meu cimborrio??
Apeteceme ser feliz, e o meu corazon traiciona a miña mente, querendo estar
preto de mulleres e amigos que me foden continuamente.
entonces eu loitarei contra o meu corazon.
SEREI O MEU AMO.
serei quen decidad ser feliz, porque apeteceme.
porque me sae da puta bontade.
Xa me apetece.
....
En fin, non recordo moi ben o que acabo de escribir, pero como di na
introduccion de este blog, escribirei o que me de a gana.
pois iso, que me apetece fumarme o tempo.
buena cancion para malos momentos: (clickar enriba)
Stand up today and not tomorrow because it's never too late
sábado, 20 de marzo de 2010
dream on
Vida entre interrogantes, solo aquellos que viven en la ignorancia de su vida entre exclamaciones pueden llegar a ser felices.Dualismo entre la luna y el sol, entre el dia y la noche. Irremediablemente irreconciliables.
Bastardas vibraciones viven entre los hipotéticos átomos del aire
Algunos ocultamos nuestros defectos, intentando vivir por debajo de ellos comos si inexistentes fuesen, mas el peso sobre nosotros nos hace menos exclamativos aún.
el fin será tu meta, pues no elegiste sufrir para otra meta escoger.
Superpoblación alrededor de una gran isla de soledad.
Every time that I look in the mirror
all these lines on my face getting clearer
the past is gone
it went by like dusk to dawn
isn't that the way
everybody's got their dues in life to pay
yeah, I know nobody knows
where it comes and where it goes
I know it's everybody's sin
you got to lose to know how to win
half my life's in books' written pages
live and learn from fools and from sages
you know it's true
all the things come back to you
sing with me, sing for the years
sing for the laughter and sing for the tears
sing with me, if it's just for today
maybe tomorrow the good Lord will take you away
Lonely day by SOAD
Such a lonely day,
and it's mine
The most lonliest day of my life
Such a lonely day,
should be banned
It's a day that I can't stand
The most lonliest day of my life
The most lonliest day of my life
Such a lonely day,
shouldn't exist
It's a day that I'll never miss
Such a lonely day,
and it's mine
The most lonliest day of my life
And if you go,
I wanna go with you
And if you die,
I wanna die with you
Take your hand and walk away
The most loneliest day of my life
The most loneliest day of my life
The most lineliest day of my life
lunes, 15 de marzo de 2010
me apetece...
me apetece darle al pause.
me apetece parar el reloj.
me apetece seguir siendo vulnerable xq lo contrario me haria sentirme frio e inhumano, pero
me apetece q no se vea lo que hay dentro de mi burbuja.
me apetece q sigas siendo la unica q comprende estos textos.
Tengo ganas. Quiero q.
Me apetece.
zZzZz
Placer desvalorizado
que la gente no aprecia
xq nos ocurre con cierta frecuencia.
Quizas mi mayor sueño sea vivir en un sueño,
un sueño en el que uno mismo marca las reglas,
y escribe los guiones sin ser incluso siempre el protagonista.
Sueños.
Si los sueños, sueños son,
no lo dudo:
Yo quiero ser, un puto sueño.
deseando...
Al final finalísimo de esta vía
siempre hay alguna alta
cima de donde tirarse, y
ostias comer cada día.
Donde otros viven
el día a día, hay
Desafortunados consentidos
estupefactos y sin
salida, q de situaciones
tormentosas yo diría
infiernos alcanzarían
no por gusto, sino porque
hombres son, de cobardía.
"So others may live"
es pescador de hombres, la ultima esperanza de aquellos
que han sido abandonados en la inmensidad del mar.
Muchos supervivientes afirman haber sentido sus manos
sobre su cuerpo conduciéndoles a la superficie,
Susurrándoles palabras de aliento hasta ser rescatados.
Le llaman, el guardián.
Pero esto, claro está, es solo una leyenda.
la vejez
+ La vejez no es sino mesón de enfermedades, posada de pensamientos, amiga de rencillas, congoja continua, llaga incurable, mancilla de lo pasado, pena de lo presente, cuidado triste de lo porvenir, vecina de la muerte, choza sin rama, que se llueve por cada parte, cayado de mimbre, que con poca carga se doblega. - ¿Porque dices, madre, tanto mal de lo que todo el mundo con tanta eficacia gozar y ver desea? + Desean harto mal para si, desean harto trabajo. Desean llegar allá, porque llegando viven y el vivir es dulce y viviendo envejecen. Así como el niño desea ser mozo y el mozo viejo y el viejo, más; aunque con dolor. Todo por vivir. Pero ¿quien te podría contar, sus daños, sus inconvenientes, sus fatigas, sus cuidados, sus enfermedades, su frió, su calor, su descontentamiento, su rencilla, su pesadumbre, aquel arrugar de la cara, aquel mudar de cabellos, su primera fresca color, aquel poco oír, aquel debilitado ver, puestos los ojos a la sombra, aquel hundimiento de boca, aquel caer de dientes, aquel carecer de fuerza, aquel flaco andar, aquel espacioso comer…
destino: estampado
Mensajes en la pluma escritos
de un dardo sin rumbo ni punta,
narrando destinos malditos
contando una historia muy puta.
Pisoteando normas y cultos
escupiendo en presente y futuro
Ignorando pensamientos ocultos.
Sin conciencia de lo que hubo
valerosos consejos tirados
por un largo y estrecho tuvo.
Escrituras embotelladas
sin viento, marea, ni rumbo
en botellas naufragadas
En un mar seco y moribundo
NOTA:
(aludidos, con motivo
se les solicita respuesta
si ai palabras con sentido
e ignorancia no demuestra)
......momentos que corren porque saben que van a morir...
Pero sabes que todos los días me acuerdo un poquitito de ti,
el alma y esas cosas. Y me empeñé en deliberar sobre que las
personas somos más que cuerpo, cuando "nos vamos", seguimos
existiendo, somos esa huella que dejamos en cada persona, en cada
disco duro de cada persona dejamos mas incluso que imágenes o
momentos. Algunas personas dejan una huella que tiene muchos
calificativos, entre otros "admiración". Tu dejaste la huella en muchas personas de admiración, admiración de ser tan buena persona, admiración de saber que existe y de conocer a la reencarnación de la palabra "bondad". No solo eras la niña bueniña, no. Eras mi niña bueniña. Mi enana, una de mis muchas "pequeñas protegidas", pero... (esto que te voi a decir no es por echar un piropo) pero eras Única. Y sabes q no soy el único que lo opina o que lo dice, no. Eras y serás única.
Por último, (solo por hoy), decirte que decidí llevarte en mi piel, porque sé que mi huella no se moverá, es una huella que no se quita y q nunca querré que se quite, básicamente, porque es una huella que me hace ser un poquito mejor con el mundo.
un beso enana. y...ya sabes, échale una mano a quien lo necesite vale? tequiero.